توقیف در مواردی اتفاق می‌افتد که صاحب ملک به فردی بدهکار بوده و از پرداخت بدهی خود، خودداری کرده است. در چنین حالتی، دادگاه ممکن است دستور توقیف را صادر کند تا اطمینان حاصل شود که طلبکار به حقوق مالی خود خواهد رسید.

توقیف  به عنوان یک اقدام احتیاطی، برای تضمین این است که طلبکار در نهایت می‌تواند بدهی خود را دریافت کند. این اقدام معمولاً به دو شکل انجام می‌شود که هر کدام ویژگی‌ها و شرایط خاص خود را دارند.

هدف اصلی توقیف تأمینی، اطمینان از باقی ماندن اموال بدهکار تا زمان صدور حکم است. به این ترتیب، در صورتی که دادگاه به نفع طلبکار حکم دهد، او می‌تواند از اموال توقیف‌شده برای وصول مطالبات خود استفاده کند.

این نوع توقیف به عنوان یک ابزار احتیاطی، نقش مهمی در تضمین حقوق مالی طلبکار دارد.

این توقیف زمانی توسط طلبکار درخواست می‌شود که بدهکار به تعهدات مالی خود عمل نکند یا نتواند بدهی‌اش را پرداخت کند.

در چنین شرایطی، اموال توقیف‌شده ممکن است به مزایده گذاشته شوند تا طلبکار بتواند از عواید آن برای وصول طلب خود استفاده کند.

توقیف اجرایی یک ابزار مهم در نظام حقوقی است که به طلبکاران این امکان را می‌دهد تا از حقوق مالی خود محافظت کرده و در صورت لزوم، آن‌ها را به‌طور مؤثر بازیابی کنند.

درخواست توقیف ملک

ارائه مستندات

بررسی درخواست

صدور حکم توقیف و ابلاغ آن به طرفین

اجرای حکم

درخواست توقیف ملک

درخواست‌ کننده باید دلایل قانونی برای توقیف  داشته باشد. این دلایل ممکن است به علت عدم پرداخت بدهی یا هر دلیل دیگری باشد.

ارائه مستندات
در دعاوی حقوقی و کیفری، ارائه مستندات مناسب و معتبر بسیار حائز اهمیت است. در ادامه، چند تا از مهم‌ترین مستندات مورد نیاز برای این فرآیند را نام می‌بریم:

قراردادهای مرتبط؛ نظیر قرارداد وام ملک و قرارداد خرید فروش ملک؛

صورت‌حساب‌ها و فاکتورهایی که نشان دهنده بدهی به طلبکار هستند؛

گواهی‌های قانونی که نشان دهنده وجود بدهی هستند؛

اسناد مالکیت ملک؛

مستندات شناسایی؛

مستندات مربوط به دعاوی قضائی در ارتباط با بدهی.

ارائه این مستندات به دادگاه می‌تواند، شانس موفقیت در فرآیند توقیف را افزایش دهد و به ادعای طلبکار کمک کند.

مراحل توقیف ملک رهنی به صورت خلاصه عبارتند از:

درخواست توقیف از دادگاه

صدور اجرائیه ثبتی

مزایده ملک

توقیف اجرایی

درخواست توقیف از دادگاه